آلت موسیقی

جاتون خالی یه جایی مهمون بودیم

پـای بسـاط تلـویـزیـون بـودیـم

برنامه شون سازی و آوازی بـود

اما سازش قایم باشک بازی بود

بچّه ی صابخونه که فیلمو می دید

رو به باباش کرد و با خنده پرسید

اون دو نفر که پشت اون گلدونن

شونه شونو هِی چرا می جنبونن

باباش بهش گف پسرم گیر نده

خنده زیادیش پیـش مهـمـون بده

اون دو تا اونجا گِل لگد می کنن

اونـا دارن کـارای بـد می کـنـن

آلت موسیقی میگن حرومه

اگه نـیـگا کـنـی کـارت تـمـومـه

هر کی چشش ساز ببینه لوچ میشه

مخش یهو سوت میکشه پوچ می شه

اونایی که صاحب تلویزیونن

خیر و صلاحِ همه رو می دونـن

میگن نوازندگی عـلاّفیـه

آقـای خوانـنـده خـودش کـافـیـه

این صدای سازه که خیلی خوبه

خودش یه تیکه پوست و سیم و چوبه

همین ناقاره که صداش عالیه

نـیگـاش کنـی یـه طـبـل تـو خالـیـه

اینم بگم اصل قضیه چوب نیست

آلت موسیقی یه خورده خوب نیست

میگن زن و بچه میاد رد میشه

اگه نشون بدیم یه وخ بـد می شه

اینارو که میگم یک از هزاره

کـلـی پـیـامــدای دیــگـه داره

بچه هه گف بابا یه خورده صب کن

کنـتـرلـو بـگیـر جـلو عـقب کـن

تلویزیون پاک شده پشم و شیشه

ما بچه ها تکلیفمون چی می شه ؟

شبانه روز دارن کانال می زنن

می شینن اونجا ضد حال می زنن

برنامه ها تکرارین همیشه

آخـه بابا اینجوری کـه نـمـیـشـه

بودجه که تصویب میشه میلیاردیه

فیلما چیه ؟ فـقـط لـورل هـاردیه

سازو که گفتین بده ، وافور چطور ؟

دیدنِ صحنه های ناجور چطور ؟

هر کی می خواد آینه ی عبرت بشه

میاد تو این فیلما مواد می کشـه

اینجا یه کم حرفا تو هم _تو هم شد

با یه کشـیـده روی بـچـه کم شد

وقتی که یارو فارغ از کتک شد

گفت : آخیش چقد دلم خنک شد

اینا همش تقصیر روزگاره

بچه و این حرفا ، چه معنی داره

ما آم که این حرفارو می شنفتیم

پیرو فـرمایـش یارو گـفـتـیـم

از تلویزیون نباید بد بگی

تو دهنت هر چی که اومد بگی

بودجه ی میلیاردی داره که داره

فقط لورل هاردی داره که داره

فیلمای تکراری چه عیبی داره

چشت درآد بشین ببین دوباره

ماها اینیم یهو سگ هار میشیم

رو بهمون بدن طلبکار می شیم

دوره ی مشروطه که یادتونه

بازم اگه شُـل بـگـیـرن همونه

شاخ اتابکو زدن شکوندن

فاتحه ی ممدلی شاهو خوندن

عهدو شکسته که شکسته باشه

مجلسو توپ بسته که بسته باشه

بُلنگو دس گرفتن و جار زدن

شیخ به اون گندگی رو دار زدن

تورو خدا نگین این حرفا زشته

من نـمـی گـم تـو کـتـابا نوشته

یِپرمِ بدبختو زدن کشتنش

بچه ها موندن روی دست زنش

اون از امیر کبیر، این از مصدق

به اون عذاب دادن به این یکی دق

خلاصه اینکه ، این سیاست بده

عـقلـتـو دسـت ایـن جـماعـت نده

ما که سیاست سرمون نمی شه

جون شمـا ایـنـو مـیـگـم هـمـیشه

حالا با این توضیحایی که دادم

دل نـگـران احــمــدی نـــژادم

بسّه دیگه زیاد بگم بد میشه

یـهـو صـلاحـیـّتـمـون رد می شه

۱۳۸٥/۱٠/٢٤