گل ناز
از برون آمد صدای باغبان گفت کو ارباب کارش داشتم
از درون گفتم که این جایم بگو گفت هرجا هرچه باید کاشتم
گفتم آخر بود در گل های تو ناز دلخواهی که گفتی داشتی؟
گفت در واکن بیا بیرون ببین هرگز این گل ها که کِشتم کاشتی؟
رفتم و دیدم که سحر باغبان معنی ناسازگاری سوخته
آتشی از شمعدانی های سرخ در حریر سبزه های افروخته
جعد شبنم دار سنبل خورده تاب در هوا پاشیده مشک و زعفران
چشم مست نرگس بیدادگر بازگشته تازه از خواب گران
و آن بنفشه زرد و مشکین و کبود غرق گل چسبیده در آغوش هم
تا جهد از مجلس شمشادها رفته بالا از سر و از دوش هم
زیر ناز گیسوی افشان بید سوسن و مینا و ناز افتاده مست
هر زمان در سینه ی گل های سرخ برگ لرزان چناری برده است
لحظه ای بر هر گلی کردم نگاه زیر لب گفتم که پس آن ناز کو؟
باغبان بر شاخه ای انگشت زد یعنی این ناز است چشم باز کو؟
گفتم این را دیده بودم پیش از این این کجا نازست؟ این ناز شماست
خشمگین شد گفت جز این ناز نیست یا اگر باشد به شیراز شماست
باغبان گر این سخن بی طعنه گفت راستی را چشم جانش باز بود
کان گل نازی که دلخواه من است یک گل ناز است و در شیراز بود
